Γάβρος

Ο Γάβρος είναι κτισμένος στις δυτικές κλιτύες του Μακρύορους σε έδαφος κατωφερικό. Μέχρι το 1928 λεγόταν Δέλγα. Το νέο όνομα Γάβρος είναι φυτωνύμιο. Το κυπελλοφόρο αυτό φυτό ενδημεί στην περιοχή. Το χωριό ήταν κτισμένο στη θέση Παλιοχώρι (Παλιοχώρια) βόρεια του σημερινού. Το 1905 από την Ξηρόραχη μέχρι το Παλιοχώρι λόγω καθιζήσεων ξεπετάχθηκαν τάφοι, όστρακα και άλλα αρχαία ευρήματα. Μάλιστα, κάποιοι ταύτισαν τη θέση με το αρχαίο Αιγίτιον.

Στις θέσεις Μαντήλω, Κρεμαστός, Χαλάνδρα, Αγράμπελη και Μουρσιά υπάρχουν δέκα πηγές με άφθονο και γάργαρο νερό. Λόγω των πολλών νερών υπήρχαν 6 μύλοι. Ο ενοριακός ναός του Αγίου Δημητρίου επανακτίσθηκε το 1853. Είναι βεβαιωμένο ότι υπήρχε το 1829. μ., Παλαιός αγροοικισμός, τσιφλίκι των Καναβαίων ήταν η Χιλιαδού με πέντε 5 οικογένειες τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας. Χιλιαδού είναι λιβάδι κατάλληλο για βόσκηση, όπου “χιλιάζουν” τα γιδοπρόβατα.

Στο τοπικό διαμέρισμα υπάγεται και ο συνοικισμός Κουτσογιανναίικα βόρεια του Γάβρου. Δημιουργήθηκε από τον Κουτσογιάννη από την Καρυά Ευπαλίου. Εδώ υπήρχαν και τρία χάνια.