Λιμνίτσα

Η Λιμνίτσα είναι κτισμένη στις NA πλευρές της Μακριάς Ράχης (1.114 μ.). Στη θέση Κάμπος, κοιλάδα κοντά στο Μόρνο υπήρχε αρχαία πόλη, η οποία από κάποιους υποδείχτηκε ως πιθανή θέση του αιτωλικού Αιγιτίου. Η οίκηση φαίνεται ότι συνεχίσθηκε και τους βυζαντινούς χρόνους, όπου τα ερείπια των ναών Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίου Σπυρίδωνος και οικιών. Ο οικισμός αυτός εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοι έκτισαν καινούργιο χωριό στη θέση Παλιόσπιτα και τη γειτονική Κάτω Βρύση. Εδώ υπήρχε ο ναός Άγιοι Ταξιάρχες που κατά την παράδοση ήταν Μετόχι της Παναγίας της Βαρνάκοβας και ο ναός του Αγίου Αθανασίου, όπου σήμερα είναι το κοιμητήριο.

Η μετακίνηση από τα Παλιόσπιτα στη σημερινή θέση φαίνεται ότι έγινε αμέσως μετά την Επανάσταση. Η Λιμνίτσα αποτελεί πέρασμα προς την ορεινή Ναυπακτία και τη Δωρίδα και σφύζει από ζωή τους θερινούς μήνες. Η πλατεία με τον υπεραιωνόβιο πλάτανο, η ανακαινισμένη βρύση, η τουριστική υποδομή, που μπορεί να ικανοποιήσει τον επισκέπτη και το διερχόμενο, το ατελείωτο πράσινο καθιστούν το χωριό άξιο επίσκεψης και παρατήρησης.

Ο Ενοριακός ναός Παμμέγιστοι Ταξιάρχαι είναι τρίκλιτη βασιλική (1866). Εντυπωσιάζουν οι τρεις αριστουργηματικά λαξευμένες πέτρες στη θύρα του ναού. Χαρακτηριστικά είναι και τα ξωκλήσια. Στην Αγία Παρασκευή υπάρχει παλαιά εικόνα της Αγίας που φέρει την επιγραφή Δέησις της δούλης του Θεού Τασιούλας Αντωνίου Καναβού. Η Λιμνίτσα ήταν τσιφλίκι των Καναβαίων. Ο αρχιπροεστός Αντώνης Καναβός σκοτώθηκε το 1828, όντας αιχμάλωτος των Τούρκων. Επτά μύλοι λειτουργούσαν στο χωριό. Από τη Λιμνίτσα κατάγεται και ο παππούς του ιστορικού Γιάννη Κορδάτου.