Πόδος

Ο Πόδος είναι κτισμένος στους βόρειους πρόποδες της οροσειράς της Παπαδιάς και ιδιαίτερα της υψηλότερης κορυφής της Τσακαλάκι (1.710 μ.). Πρόκειται για βυζαντινό χωριό, αφού απαντιέται στα οθωμανικά κατάστιχα. Το όνομα πιθανόν προήλθε από την ιταλική λέξη ponte (= γέφυρα) και πάντα στον Κότσαλο υπήρχε γέφυρα, λίθινη παλιότερα και τώρα τσιμεντένια, που ένωνε την Λομποτίνα με το Μοναστήρι της Αμπελακιώτισσας. Λαξευμένοι λίθοι και πήλινα αγγεία έχουν επισημανθεί στις θέσεις Βαρκά και Καστανάδια. Επίσης στη θέση Καταφύγια όπου κατέφευγαν οι κάτοικοι σε περίοδο κινδύνου έχουν βρεθεί κεραμίδια, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι στην κατασκευή των φούρνων.

Το Ποδιώτικο ρέμα (Ποδιωτόρεμα – Ποδόρεμα) σχηματίζεται από το Σκαλτσόρεμα και το Ξερόρεμα και άλλα μικρορέματα που πηγάζουν από τις πλαγιές της βουνοκορφής Τσακαλάκι και συμβάλλει στον Κότσαλο στη θέση Σύνοδος. Λόγω των πολλών νερών στον Πόδο λειτουργούσαν τουλάχιστον 7 νερόμυλοι. Η πλατανοΐσκιωτη πλατεία στη θέση “Πλατάνια” λίγα μέτρα πιο πάνω από τη γραφική Μεγάλη Βρύση με τις δύο πέτρινες κούπες της, ο ενοριακός ναός του Αγίου Αθανασίου που κτίστηκε αρχικά από τον αρχιπροεστό της επαρχίας Κραβάρων Θανασούλα Σισμάνη (+ 1789) και ξανακτίσθηκε (1957 – 1960) με το ωραίο πετρόκτιστο κωδωνοστάσιο (1928), ο Άï Γιώργης που η αρχική του ανέγερση ανάγεται στην Τουρκοκρατία, επανακτίσθηκε το 1952 – 55 σε περίοπτη θέση και τα άλλα ξωκλήσια, στέρεα ή ερειπωμένα, σε όμορφους και γραφικούς τόπους είναι κάποια από τα αξιοπαρατήρητα στοιχεία του πνιγμένου στη βλάστηση χωριού.