Ξηροπήγαδο

Το Ξηροπήγαδο είναι συνέχεια της συνοικίας Λυγιάς (Κάτω Λυγιάς) της Ναυ- πάκτου. Το όνομα έλαβε από ξηροπήγαδο (ξηρό + πηγάδι) που υπήρχε στην περιοχή όπως αναφέρεται σε έγγραφο του Μοναστηριού της Βαρνάκοβας τα τέλη του 17ου αι. Ο οικισμός δημιουργήθηκε το 1837 με τη μετακίνηση κατοίκων από το συνοικισμό Δένδρο της Ναυπάκτου (όπου σήμερα το Μοναστήρι της Γοργοεπηκόου).

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ο ναός της της Ζωοδόχου Πηγής (τέλη 19ου αι.) σε λοφίσκο με μαγευτική θέα, ο ενοριακός ναός του Αγίου Ανδρέα (θεμ. 1970, εγκαιν. 1986), τα “Δίδυμα Πλατάνια” αξιοπαρατήρητο μνημείο της φύσης και οι “Καμαρούλες” (αψίδες) μέσω των οποίων μεταφερόταν το νερό από τη θέση Τρύπιο Λιθάρι, όπου γινόταν η Δέση, μέχρι το λεγόμενο Μύλο Μακρή, λίγα μέτρα νότια της διασταύρωσης της νέας περιφερειακής οδού Ναυπάκτου με την Εθνική Οδό Ιτέας.