Κεντρική

Η Κεντρική (πρώην Ανδρίβιστα – Ανδρίβιτσα – Ανδροβίστα) βρίσκεται στις πλαγιές της οροσειράς της Παπαδιάς ανάμεσα στα βουνά Τσακαλάκι, Σύρτα και Μακριά Ράχη. Είναι βυζαντινό χωριό αφού εμφανίζεται στα οθωμανικά κατάστιχα. Το χωριό αρχικά βρισκόταν στη θέση Κάτω Χωριό ΝΑ από τη σημερινή του θέση. Σε κάποια σημεία της περιφέρειας του χωριού στη Σελόραχη και αλλού βρέθηκαν τάφοι, πίθοι και άλλα αρχαία αντικείμενα (δόρυ, δακτύλιον με χαραγμένο δόρυ κτλ). Επίσης στο ζευγοστάσιο Σέλο ασχολούνταν με τη μεταξουργία (1829). Η Ανδρίβιτσα μετονομάσθηκε το 1928 σε Κεντρική από την κεντρική θέση του χωριού μέσα στην επαρχία.

Το χωριό είναι σκαρφαλωμένο σε γραφικές βουνοπλαγιές και στεφανωμένο από ένα δασωμένο κεφαλάρι από έλατα, καστανιές και δρυόδενδρα, ενώ ένα πλέγμα χειμάρρων σχηματίζουν τον Ανδριβιτσιώτικο που ύστερα από πορεία κάπου 2 χλμ. συναντιέται με το Βιτοψιστιάνο στη θέση Μάνεση και έτσι πλέον δημιουργείται ο Αμορανίτικος ποταμός. Λόγω των πολλών νερών στην Κεντρική λειτουργούσαν 3 νερόμυλοι.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι κεντρικές βρύσες, το πετρόκτιστο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου που πλέον δεν λειτουργεί, ο ενοριακός ναός της Αγίας Παρασκευής που κτίστηκε το 1873 και έχει ανακαινισθεί έκτοτε, η Κοίμηση της Θεοτόκου (1925), οι Άγιοι Ταξιάρχες στο Κάτω Χωριό που επανακτίσθηκε το 1966, ο Άγιος Αθανάσιος (1965) στο συνοικισμό Σέλος (= χωριό) και ο Άϊ Λιάς (1958) σε ελατόφυτο λόφο.